W domu cisza i spokój.Każdy zajęty swoimi sprawami.Czas na refleksje.Jakim jestem człowiekiem?Mam już swoje lata,wiele wolnego czasu .Niekiedy przychodzi zadumanie.Czuję, że jestem wartościowym człowiekiem, chociaż ocena w dużym stopniu należy do innych.Zasługuję na szacunek.Może to brzmi zbyt dumnie i zarozumiale , ale nie będę sama siebie poniżać.Nawet w wieku starości mogę być szczęśliwa.Mam prawo mieć zdanie na temat wielu spraw.Mam prawo czegoś nie wiedzieć lub nie rozumieć.Szanuję drugiego człowieka i staram się nikogo nie skrzywdzić.Wszyscy jesteśmy w pewien sposób ze sobą powiązani i zależni od siebie.Tworzymy jakby sieć pajęczą.Lepiej do tej sieci dodawać dobro niż zło.Cieszyć się każdym kolejnym dniem życia.